கூத்தப்பெருமான் ஒருவனே தத்துவம் எல்லா வற்றையும் கடந்து நிற்கும் பேரொளிப் பொருளாயும், தத்துவம் எல்லா வற்றிலும் அவையேயாய்க் கலந்துநிற்பவனாயும், பிரணவ மாயும், மூவகை ஐந்தொழிற் கூத்திற்கும் முதல்வனாயும், அக்கூத்து இயற்றுங் கால் தன்னைத் தாங்கி நிற்கின்ற அம்பலமாயும் உள்ளான்.

``அதனால், பிரணவமாகிய அசபை மேற்கூறிய வாறெல்லாம் நிற்றல் அவனது திருவருட் சங்கற்பத்தாலல்லது தானாக அன்று`` என்பது குறிப்பெச்சம். ``அகார உகாரம்`` என்பது ``பிரணவம்`` என்னும் பொருளதாயும், ``பரஞ்சுடர்`` இரண்டில் பின்னது, ``முதல்வன்`` என்னும் பொருளதாயும் நின்றன. தராதலம் - தாங்குகின்ற இடம். தத்துவக் கூத்து - தத்துவங்களை ஆக்குகின்ற கூத்து.
``அசபை மேற்கூறியவாறெல்லாம் நிற்றல் தானாகவே போலும்`` என மலையாமைப்பொருட்டு ``எல்லா முதன்மையும் உடையவன் சிவன் ஒருவனேயாதலின், அசபையின் காரியமும் அவனன்றி ஆகாது`` என இதனால் ஓர் ஐயம் அறுத்தவாறு.